خرما پیارم خوزستان عضله ساز برای ورزشکاران و بدنسازان شد

برگ‌های آسیب‌دیده خرما پیارم خوزستان ابتدا تغییر رنگ زردی را در اطراف نواحی فعالیت مکیدن به دنبال نکروز قهوه‌ای نشان می‌دهند. در بروز شدید، میوه ها نیز تحت تأثیر قرار می گیرند. با سمپاشی 500 میلی لیتر مالاتیون میلی لیتر دایمتوات در 250 لیتر آب در هکتار می توان این آفت را کنترل کرد.

سوسک ها در حین تغذیه در گودال های ساخته شده در شاخه های جوان، توده فیبری را بیرون می اندازند. آسیب به صورت مجموعه ای از سوراخ ها روی شاخه ها در هنگام باز شدن آنها دیده می شود.

لاروها از بافت نرم درختان تغذیه می‌کنند و اغلب آسیب‌های بسیار شدیدی به‌خصوص زمانی که تعداد زیادی از آنها به قسمت‌های نرم رشد می‌کنند، وارد می‌کنند. سرخرطومی با بوی آب خرما که در اثر زخم های انسان یا عوامل دیگر جاری می شود، جذب درختان می شود.

خرما

آنها از ریشه مکنده های تازه پیوند شده تغذیه می کنند که ممکن است در نهایت باعث پژمرده شدن و مرگ آنها شود. به عنوان یک اقدام پیشگیرانه، مخلوط کلرپیرفوس 20 EC در هر گودال 10 میلی لیتر در 2 کیلوگرم خاک قبل از کاشت توصیه می شود.

به آن جوش کاذب یا پوسچول برگ خرما نیز می گویند. این یک بیماری جدی است. این بیماری در مناطقی که رطوبت بیشتر است حادتر است. لکه‌های سیاه سخت متعددی مانند پوسچول دیده می‌شوند که به صورت اپیدرمی روی سطوح بالایی و پایینی برگچه‌ها و همچنین روی راشیس ایجاد می‌شوند. پوسچول ها در بلوغ از گرد و سخت تشکیل شده اند.

این فنجان ها حاوی هاگ های زرد رنگ هستند. برگ های مسن تر بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند. آنها کلروفیل خود را از دست داده و خشک می شوند. برای کنترل آن، برگ های آسیب دیده را بردارید و بسوزانید تا آلودگی بیشتر بررسی شود.

اغلب در هنگام آب و هوای مرطوب در طول فصل رسیدن باعث تلفات قابل توجهی می شود. در چنین شرایطی ممکن است قارچ های مختلفی در میوه ایجاد شود و باعث لکه بینی، افتادن و پوسیدگی شود. آسیب ممکن است با تهویه بهتر شاخه ها و محافظت از میوه در برابر باران کاهش یابد.

مانند تمام تک لپه‌ها، نخل‌ها توانایی افزایش عرض ساقه رشد ثانویه را از طریق همان نوع کامبیوم آوندی موجود در گیاهان چوبی غیر تک لپه‌ای ندارند. این شکل استوانه‌ای تنه قطر تقریباً ثابت را توضیح می‌دهد که بر خلاف درختان حلقه‌دار اغلب در نخل‌ها دیده می‌شود.

با این حال، بسیاری از نخل‌ها، مانند برخی دیگر از تک لپه‌ها، دارای رشد ثانویه هستند، اگرچه به دلیل اینکه از یک کامبیوم آوندی منفرد که آوند آوندی به سمت داخل و آبکش تولید می‌کند، به وجود نمی‌آید، اغلب به آن «رشد ثانویه غیرعادی» می‌گویند.

بیشتر نخل ها بومی آب و هوای گرمسیری و نیمه گرمسیری هستند. نخل ها در آب و هوای مرطوب و گرم رشد می کنند، اما می توان آنها را در زیستگاه های مختلف یافت. تنوع آنها در جنگل های مرطوب و پست بیشتر است.