خواص درمانی گلبرگ های رز از زمان های بسیار قدیم شناخته شده است. پزشکان قدیم ناراحتی های عصبی را با گلاب درمان می کردند.
در صورت بیماری های ریوی بیماران و اتاق ها را با دود بخور صورتی بخور می دادند، در صورت مصرف اجازه می دادند دسته گل های رز را بو کنند، در صورت بیماری های قلبی و کلیوی گلاب می دادند.
پودر گل سرخ روی صورت مالیده می شد تا طراوت و شادابی به آن بدهد. افسانه ای وجود دارد که آسپاسیا، زیباروی معروف یونانی، رشد زشتی را که از دوران کودکی روی صورت خود داشت، تنها با کمک پمادی که از گلبرگ های گل رز ساخته شده بود، درمان کرد.
از گلبرگ های گل رز در درمان التهاب های مختلف استفاده می شود در ترکیب با سرکه در درمان زخم های ملتهب. تزریق شده برای اختلالات گوارشی، مخلوط با آب عسل به عنوان تب بر.
در چین باستان، عطر گلبرگ های رز ارواح شیطانی را بیرون می راند و در ترکیه، نوزادان تازه متولد شده را با گلبرگ های گل رز در سرالیو باران می کردند. در روسیه از گلبرگ ها به عنوان عامل هموستاتیک استفاده می شد. گلبرگ های ریز خرد شده روی زخم های ملتهب پاشیده شدند.
البته، در آن دوران باستان از گلبرگ های رایج ترین گل رز در آن زمان استفاده می کردند گل رز گل رز، گل رز گالیکا، رز آلبا و فقط باسن.
خواص درمانی انواع گل رز تا حدودی متفاوت است. به عنوان مثال، گلبرگ های رز سفید (آلبا) حاوی مواد مخاطی هستند. آنها برای فشار خون بالا و آترواسکلروز استفاده می شوند.
گلبرگ های رز دمشقی و انواع آن، به ویژه گل رز معروف کازانلک، بیشتر برای التهاب دستگاه گوارش، اسهال خونی و بیماری های کبدی و غیره استفاده می شود.
در حال حاضر، گلبرگ های رز توسط پزشکان به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است. اکنون مشخص شده است که اسانس جزء اصلی دارویی گل رز است.
این اثر تحریک کننده بر سیستم ایمنی و عصبی بدن دارد، عملکرد غدد درون ریز را بهبود می بخشد. تغییرات اسکلروتیک در اندام ها را از بین می برد، سلول ها را بازسازی و جوان می کند.
کار دستگاه گوارش را عادی می کند و غشاهای مخاطی را التیام می بخشد. پدیده دیس باکتریوز و نارسایی آنزیمی معده و روده را از بین می برد. اسپاسم عروق مغزی را برطرف می کند، ماهیچه قلب را تقویت می کند.
